Het Franse trio Loco Cello bestaat uit François Salque (cello), Samuel Strouk (gitaar) en Jérémie Arranger (contrabas). Op dit album horen we twee gasten: Birelli Lagrène en Adrien Moignard, beiden op gitaar. Het repertoire beweegt zich tussen tango, Gypsy jazz en Hongaarse dans (csardas). Dit is hun tweede album, de titel “Tangorom” geeft al aan waar ditmaal de muziek om draait, Tango van vooral Astor Piazzolla en Roma oftewel Gypsy jazz van Django Reinhardt en Stéphane Grappelli, maar ze maken ook uitstapjes richting Oost Europa en klassieke muziek. Het album opent met het bijzonder fraaie “Oblivion” van Astor Piazolla waarin ook gitarist Adrien Moignard is te horen evenals in vier andere nummers, heerlijke sfeervolle muziek met geweldig gitaarspel van Strouk en Moignard. Ook “Armaguedon” is van Piazzolla, hier is de beroemde Birelli Lagrène te horen, vooral bekend uit de Gypsy jazz, ik heb hem meermaals gezien en hij is echt een fenomeen. Samen met Strouk en Salque maken ze er hier een bruisend feest van. Ook “Vuelvo Al Sur” is een compositie van Piazzolla, ‘Upper East” werd geschreven door Samuel Strouk, het is een klassiek getint nummer met teder strijkwerk op de cello.

Met “Clair de Lune” van Django Reinhardt geraken we in de zogenaamde Jazz Manouche oftewel Gypsy Jazz. Heerlijke romantische muziek waarin je helemaal wordt ondergedompeld. “Trucmuche” is van de Franse accordeonist Vincent Peirani, zoals de titel al doet vermoeden gaat het hier ook om Jazz Manouche, Birelli is hier weer van de partij, feest dus. Daarna volgen “Csardas 1 en 2” van Kryîstof Maîtka en Milena Dolinova, de czardas is een Hongaarse dans waarin het er flink aan toe kan gaan, in deel 1 gaat het nog kalmpjes aan maar in deel 2 vliegt het tempo omhoog en is het beentjes van de vloer. Daarna komen we in heel andere sferen met twee klassieke composities “Prière” . “Pière” is een van de Zwitserse componist Ernest Bloch (1880 – 1959) en “Auf einer Burg” van de Duitse componist Robert Schumann (1810 – 1856) . “Prière” is een gedragen compositie waarin het vooral genieten is van het diepe volle spel van Salque op zijn cello, “Auf einer Burg” heeft hetzelfde ingetogen karakter met donker snarenspel. Het album wordt afgesloten met het sfeerrijke subtiele “Tears” van Django Reinhardt en Stéphane Grappelli. Een gevoelvol einde van een heerlijk album waarnaar het luisteren een genot is. Het klinkt prachtig mede door de locatie waar het is opgenomen: de Abbaye de Noirlac.

Jan van Leersum.